La igualdad de derechos y oportunidades entre hombres y mujeres y la no discriminación por razón de sexo es un desafío que como sociedad hemos de conseguir paso a paso. El Club de la calceta es un libro de gran ayuda en este sentido, pues pone al descubierto prejuicios muy comunes y arraigados sobre las mujeres en nuestra sociedad. Estos prejuicios impiden una igualdad real y efectiva entre hombres y mujeres.
Los alumnos de 2º de la ESO, hemos estado leyendo este libro en clase. Os invito a analizar algún prejuicio que aparezca en el libro y que impida la igualdad real entre hombres y mujeres. Mucho ánimo.
Seis mujeres muy diferentes entre sí asisten a clases de calceta, un lugar donde convergen sus frustraciones pero donde, al mismo tiempo, toman conciencia de su situación y de la necesidad de superarla. ... Google Books
ResponderEliminarAutor: María Reimóndez
Fecha de copyright: 2008
Otras personas también buscan: O club da calceta, Feminismos, Más
Seis mulleres de diferentes idades e procedencias xúntanse nun local dunha asociación veciñal para aprender calceta. Alí conversan sobre as súas vidas e os seus problemas, que logran superar ben sexa coa axuda das demais ou mediante a toma de conciencia propia.
Deciden tomar a xustiza pola man e acabar cos homes que lles fan a vida imposible: un avogado que fai entrevistas de traballo, un condutor de autobús groseiro, un cliente do prostíbulo, un dependente dunha tenda de moda, un obreiro da construción e un sacerdote.
Personaxes[editar | editar a fonte]
Matilde é unha muller casada, cun corpo moi grande. Monta unha tenda de venda de las. Sobriña de Davinia.
Anxos é unha profesora universitaria casada, afín ao marxismo e ao feminismo. Mentres está no club, deixa o marido e o partido político en que milita.
Rebeca é unha muller de corpo dez que traballa de secretaria.
Elvira é unha beata maior, que vive soa e limpa a igrexa parroquial. É a monitora do grupo.
Luz é unha prostituta. Deixa o club no que traballa e monta canda a Rebeca unha empresa de asesoramento para mulleres emprendedoras.
Fernanda é unha muller coxa, á que lle falta unha perna. Co apoio do seu marido saca o carné e faise condutora de autobuses.
Narración[editar | editar a fonte]
A novela está estruturada en sete capítulos. Os seis primeiros, "Elástico", "Dianteira", "Mangas", "Colo", "Traseira" e "Puños", céntranse nos seis personaxes principais. O derradeiro, "Xersei", é un colofón. A autora usa un narrador múltiple, alternando a terceira persoa omnisciente coa primeira persoa subxectiva.
A trama está ambientada en Vigo. A acción principal dura varios meses, cunha prolepse final no derradeiro capítulo, que ten lugar tres anos despois. Porén, hai numerosas analepses rememorando as vidas das protagonistas.
María Reimóndez Meilán, nada en Lugo no 1975, é unha tradutora e escritora galega. Cultiva tanto a narrativa e a poesía coma o ensaio e o teatro.
SOY AARON MARTINEZ MARTINEZ 2 ESO C
María Reimóndez Meilán, nacio en Lugo no 1975, é unha tradutora e escritora galega. Cultiva tanto a narrativa e a poesía coma o ensaio e o teatro.
ResponderEliminary tambien es fundadora da organización de cooperación internacional Implicadas/os no Desenvolvemento, da que foi presidenta ata 2013, amais de fundadora da Asociación Galega de Profesionais da Tradución e da Interpretación, sendo ela mesma tradutora e intérprete de profesión.
https://gl.wikipedia.org/wiki/Mar%C3%ADa_Reim%C3%B3ndez
alex gil 2c
Lo que me gustaría comentar sobre que este libro es que denuncia que no se respeta a las personas por como son sino por su aspecto. A Matilde le juzgan por su obesidad,por ejemplo, cuando preguntó por su talla y le dijeron de un modo muy poco agradable que no la tenían.
ResponderEliminarA Rebeca tampoco la valoran por lo que sabe hacer, sino por su hermosura, y su madre le dice que lo único importante para ella es ser guapa que ya vendrá algún hombre a salvarla.
Todas las historias tienen algo en común: el trato que reciben las mujeres en los diferentes ámbitos de su vida. Más que como una novela feminista la definiría como una novela femenina: las inquietudes, frustraciones, anhelos y temores de unas mujeres, contados por mujeres; una historia de fraternidad y solidaridad. ¿Y los hombres? ¿Qué pasa con ellos? Este libro es otro de los que nos muestra que en este mundo no hay igualdad entre hombres y mujeres
fátima
La secuencia que menos me ha gustado fue: una chica llamada Rebeca solo la valoraban por su hermosura, no por su talento. Ella quería ser secretaria, pero, a cada empresa que iba solo la juzgaban y le comentaban lo guapa que era y con ningún tipo de pregunta ya la dejaban trabajar, cosa que ella le sentaba fatal por que quería ser como las demás no que la juzgasen. La madre también decía que ser guapa es lo mejor de una chica y pensaba como pensaban las mujeres antiguamente, que una chica tenía que esperar a que un hombre viniera a casarse con ella lo que se llamaba “marido rescatador”.
ResponderEliminarSin embargo,a Matílde le pasa lo mismo pero con una situación totalmente diferente a Rebeca .
Matílde es obesa y la desprecian por ser así , cada vez que va a una tienda le dicen que no hay camisetas de su talla de una manera muy despectiva.
Esta secuencia no me ha gustado porque indica la desigualdad entre hombres y mujeres.
Sara